Aan het licht gebracht om genezen te worden
Als kleine jongen zag ik hoe mijn vader velden omploegde die nog nooit bewerkt waren. Bij de eerste gang bracht de ploegschaar grote stenen naar boven die hij wegsleepte. Daarna ging hij nog een keer over het veld heen, en nog eens, om de grond verder om te ploegen. Bij iedere ronde kwamen er steeds kleinere stenen naar boven die hij opzij gooide. Dat ging een hele tijd zo door, en hij moest heel wat verschillende keren het veld omploegen.
Genade of gras
Toen mijn vriend Archie van vakantie thuiskwam, bleek dat zijn buurman een houten hek had neergezet dat ruim anderhalve meter op zijn terrein stond. Een paar weken lang probeerde Archie zijn buurman te bewegen om de afscheiding weg te halen. Hij bood aan om te helpen het hek te verplaatsen en was zelfs bereid de helft van de onkosten te betalen, maar het hielp allemaal niets. Archie had een beroep op de burgerlijke autoriteiten kunnen doen, maar hij koos er ten slotte voor om het er maar bij te laten. Het hek mocht blijven staan, hopelijk een teken voor de buurman van de genade van God.
Luisteren naar zijn stem
Ik ben hardhorend, ‘doof aan één oor, en met het andere hoor ik niets’, zoals mijn vader altijd zei. Daarom draag ik een gehoortoestel in elk oor.
Net als mijn Vader
Als een dagelijkse herinnering aan het soort man dat mijn vader was, staan zijn stoffige, versleten cowboylaarzen op de vloer van mijn werkkamer.
Zachtmoedigheid
Door de moeiten van het leven kun je prikkelig en van slag zijn, maar je zou nooit met een excuus voor slecht gedrag moeten komen. Je kunt er namelijk anderen in je omgeving mee aansteken en afstand creëren tot hen die je lief zijn. Je hebt pas aan je plicht jegens de mensen om je heen voldaan, wanneer je geleerd hebt om hen plezierig te behandelen.
Het ware thuis voor ons hart
Een jaar of wat hebben we een West Highland Terrier gehad. Dat is een kleine, taaie hond die gefokt wordt om door de tunnels van dassen te kruipen en de ‘vijand’ in zijn eigen hol te grazen te nemen. Bij onze ‘westie’ was dat vele generaties geleden, maar dankzij de jaren waarin het erin gefokt was, had ze nog iets van dat instinct behouden. Op een keer zat er onder een rots in onze achtertuin een of ander schepsel, en ze raakte er volkomen geobsedeerd door. Niets kon haar ervan af brengen. Ze groef en groef tot ze bijna een meter diep onder de rots zat.
Welkom bij de club
Bij ons in de achtertuin staat een oude kersenboom die betere tijden had gekend en eruitzag of hij aan het doodgaan was. Ik belde een boomchirurg om hem laten onderzoeken. Deze verklaarde dat de boom ‘aan te veel stress blootstond’ en onmiddellijk goede verzorging en aandacht nodig had. ‘Welkom bij de club,’ mompelde mijn vrouw Carolyn tegen de boom, terwijl ze tuin uitliep. Het was echt weer zo’n week geweest.
Zorg voor de schepping
In de Owyhee-rivier planten de ‘grote bruinen’ zich voort: bruine forellen beginnen in de herfst daar hun voortplantingsritueel. Je kunt zien hoe ze in de kiezelige bodem hun nest uitgraven.
God zien
Predikant en schrijver Erwin Lutzer vertelde eens een verhaal over tv-presentator Art Linkletter en een klein jongetje dat bezig was om God te tekenen. Geamuseerd merkte Linkletter op: ‘Dat kun je niet, want niemand weet hoe God eruitziet.’
Aandacht schenken
John Newton heeft geschreven: ‘Als ik naar huis ga en een kind zie dat een cent verloren is, en ik door hem een andere cent te geven de tranen kan afwissen, dan heb ik het gevoel dat ik iets gedaan heb. Ik zou graag grotere dingen willen doen, maar ook dit zal ik niet nalaten.’
Een origineel schepsel
Stuk voor stuk zijn we allemaal een originele creatie van God. Er is niemand die zichzelf ‘gemaakt’ heeft. Niemand heeft zichzelf talenten of een helder verstand gegeven. Het is God alleen die ieder van ons geschapen heeft. Hij heeft ons vanuit zijn onuitsprekelijke liefde bedacht en gevormd.
Het gezicht van onze Vader
Ik herinner me mijn vaders gezicht nog goed. Je kon er weinig aan aflezen. Hij was vriendelijk, maar ook stoïcijns en naar binnen gekeerd. Als kind zocht ik zijn gezicht vaak af op zoek naar een glimlach, of een ander blijk van genegenheid. Je bent je gezicht. Een frons, een norse blik, een glimlach en rimpels om je ogen geven aan hoe je over de ander denkt. Je gezicht verraadt vaak wat je voelt.
